Jógvan á Fløtti

Jógvan Nónsgjógv, er føddur í 1931 sum Jógvan Joensen. Uttanbíggja verður hann nevndur Jógvan Nónsgjógv, men av bygdarfólkinum verður hann kallaður Jógvan á Fløtti. Jógvan er best kendur fyri sínar góðu hendur. Hann hevur verið ein fongur fyri Gjáar bygd við øllum tí, ið hann hevur lagt úr hondum og fingið í lag. Fríløturnar í "Sjúrðabáti" elskaði hann, og mangan kalva hevur hann drigið av grunni. Alt hatta kundi verið ein longri søga - lat tað fara. Bjargamaður var hann eisini av teimum allar bestu, ja, fleiri hildu, at tað var ov mikið av tí góða. Á einum bandi hevur hann fortalt mær eitt sindur um bjargaferðir. Í Fløttum eftir lunda, at fleyga havhest og taka nátaungar í berginum og um bjargaferð í Búgvanum eftir lomviga. 

Upp í gjøgnum tíðirnar hevur Búgvin verið ein av grundsúlunum undir Gjáar bygd, tá ið hugsað verður um at fáa mat á borðið. Ár um ár hevur Búgvin verið søktur, og eftir føstum reglum hevur fongurin verður býttur á ein slíkan hátt, at hann kom hvørjum einstaklingi til góða. Tann seinasta regluliga bjargaferðin var í 1943. Hví teir ikki fóru aftur í Búgvan eftir ta ferðina, hevur ikki eydnast mær at fáa nøktandi greiði á. Pætur í Nýggjustovu var ein av teimum, ið var við ta bjargaferðina, og hansara frásøgn kemur seinni á skrift.

Erling í Nýggjustovu -- í Nýggjustovu

Eg gloppaði hurðina hjá Erlingi í dag. Hugnaligt prát. Kaffi og smákøkur á lofti. Millum annað fekk eg hesa áhugaverdu søguna um Nýggjustovuhjallin:

Pápi hevði verið undir Íslandi við "Slatrinum", og nú sigldu teir heim. Hendan eina dagin stendur hann frammi á bógnum og heldur útkikk, og nú rakar hann við ein reka forút, og tað vísti seg at vera nakrir plankar, sum vóru bundnir saman við einum togenda, sum var drigin í gjøgnum hol í endanum á hvørjum planka. Hetta kom so at hanga tvørtur um stevnið á skipinum, og sjálvandi fór pápi so at siga frá. So bleiv tikið frá, og alt bleiv tikið inn, og skiparin segði beinan vegin við pápa: "Tú skalt eiga plankarnar." "Slatrið" setti so pápa av við Gjógv, og plankarnir blivu sleipaðir í land. Ætlanin hevði verið at gera ein hjall, og abbi fór so í holt við at saga plankarnar til rimar, og so bleiv hjallurin gjørdur, og allar rimarnar eru av tí rekaviðinum. Sjálvur stórviðurin er rekaviður úr fjøruni. Abbi telgdi eisini sjálvur allar træseymirnar, sum eru í honum. Sivert á Fløtti, ið altíð var so hittinorðaður, segði, at Nýggjustovhjallurin kostaði eina krónu og fimm og hálvfjerðs. Rimarnar eru so grúuliga tunnar, og teir søgdu altíð tað, at tunnar rimar hildu sær nógv betur enn tær tjúkku.

Svend Joensen, f. 1912, var miðlingarsonur Sørin og Paulinu. Eldri bróðir hansara, Magnus var føddur í 1904 og systir hansara, Mia, 1914. Magnus varð vanliga nevndur Magnus hjá Sørini, og Mia varð nevnd Mia hjá Sørini, men Svend var fyri tað mesta bara nevndur Svend. Eg fari at steðga eitt sindur við hetta "hjá Sørini", tí meir enn ta einu ferðina tosaðu vit báðir um tað, at fyri tað mesta "áttu" mammurnar børnini, men undantøk vóru. So tók eg nøkur tilvildarlig dømir sunnan fyri Ánna: Sjúrður hjá Dinnufíu, Páll hjá Dreu, Ólavur hjá Gunhild, Jákup hjá Mariu, Hans Jacob hjá Onnu Malenu, Hans Jacob hjá Lisabeth, Pætur hjá Lenu, Jógvan hjá Trinu, Leivur hjá Dalberg, men Marjun hjá Juliusi (mamma hennara doyði so ung) og Kjartan hjá Læraranum. Norðan fyri Ánna eru nógv fleiri húsanøvn enn sunnan fyri Ánna, og tí eru tey flestu nøvnini knýtt at húsunum, men okkurt frávik er, t.d. Hans Jacob hjá Oliveri, Óli hjá Sofusi, Mia hjá Sørini og ? Er einki "mammunavn" norðan fyri Ánna?

Vit kallaðu hann Jógvan Sofus, men eftir at hann keypti sær familjunavnið Ferjá, bleiv hann bara kallaður Ferjá. Jógvan Sofus, f. Joensen , 1913, var ættaður úr Blásastovu við Gjógv. Ferjá var kendur langt út um eingjargarðarnar við Gjógv fyri sítt lætta lyndi og framúrskarandi frásøgukynstur. Tað var altíð hugtakandi at møta hesum blíða manni, og viðhvørt var eg so heppin at hava bandupptakara í lummanum, men tíverri eigi eg bara onkrar stuttar upptøkur (snøklar) av honum. Her havi eg samlað nakrar saman, og so gevi eg Ferjá orðið:

Tú hevur spurt meg um mangt og hvat, og sumt av tí havi eg frá mær sjálvum, men tað mesta er frá pápa, Jóhan í Blásastovu, sum dámdi so sera væl at fortelja, og hann visti eisini nógv, tí minni hevði hann gott. Hvussu mítt minni er, tað er so ein onnur søga, tí sjálvur haldi eg meg vera blivnan eitt sindur gloymskan. Honum dámdi so væl alt, ið bar upp á rím, og tí minnist eg fleiri skjaldur, sum hann plagdi at bera upp. Um hetta nú eru skjaldur ella bara rím? Nei, nú meldi eg pass! Spyr onkran annan um tað! --- Nú tú spyrt um turkiløg, so veit eg, hvar ið tú ert! Jú, gjáarfólk kallaðu turkilagið hjá pápa á Heimaru Heygum fyri "Hood" - eitt stuttligt navn - og tað kunnu vit koma aftur til, men fyrst um turkiløgini: