Ymisk eru áhugamál menniskjans. Fyri einum góðum ári síðani hevði ein amerikumaður eina viðmerking á heimasíðu mínari – bygdin.fo. Amerikumaðurin hevði lagt til merkis, at tvey høv vóru við Gjógv: Havið hjá Kvívíks-Jógvani og Havið hjá Pæturi í Sámalsstovu. Samstundis boðaði hann frá, at hann ætlaði sær at koma til Føroyar í 2022 at lyfta høv.

Tað var í august mánað 2007, at Gjómaður endurreisti Gróthúsið hjá Olsen í Fússagerðinum, men í einari ódn fyri nøkrum árum síðani tók ein hvirla alla yvirtromina omanav og syndraði hana sundur. Neli í Gortru royndi at samla rovini saman, so at ikki alt lá spjatt út um allar geilar. Tað var væl gjørt, men nú, ið skaðin skuldi pjøssast aftur, vísti tað seg, at rot var komið í viðin, sum tískil ikki kundi brúkast aftur. 

Alt er nú gjørt av nýggjum - og av einslistum - so vónandi fer hetta at halda ímóti nátúrkreftunum, ið ikki eru at spæla við. Manningin var ikki av tí mesta í dag, men dygdin var har. Veðrið var fínt og góður terrri, so tað er væl skiljandi, at fólk vóru trek at fáa frá hoynum nú upp undir ólavsøku, tí terradagar kenna vit lítið til, nú juli styttist.

Eg tók nakrar myndir av endur/endurreisingini, og so havi eg fingið eina rúgvu sendandi. Ein partur av rúgvuni sæst her.

(Frá endurreisingini 2007 er ein frásøgn við myndum at síggja her á síðuni). 

Hann stóð frá havinum, eitt karr inn um Kall, og tað var eitt sindur ókyrt, men uppi á tí turra bilti einki. Tú merkti høgættarondina, men sum dagurin leið bleiv stilli, og sólin breyt seg ígjøgnum í heilum, so samanumtikið var ruddingarveðrið av tí besta. Har var fitt av fólki. Útisetar høvdu sett nøsina norðyvir, og Fornagarðsbúgvar smæddu seg heldur ikki burtur. Morgunmatur klokkan 10, men kaffi og bollar stóðu á borðinum "dagen lang", so tað var bara at halda seg framat.

Og so kemur tað: Tað var so lítið at rudda - so lítið av óruddi. Arni, ið árliga hevur tikið sær av Ánni, var arbeiðsleysur. Áin var rein. Fjørufólkini komu mestsum av torvheiðum, tí har var so at siga slætt borð. Hvussu hongur hetta saman? Jú, bygdarfólkið má eiga æruna av Ánni og bygdini annars, og munnu tað ikki vera skipini, ið nú taka avfallið við sær til lands, ið eiga æruna av fjøruni? 

Ein heystardag seint í oktober mánað 2009 møtti eg Óla Andreasi á Rætt, uppi á Gjógv, og tá spurdi hann meg, um eg hevði hoyrt um tað stóra omanlopið á Búgvabarmi, sum hann tann dagin hevði sæð av Ambadali. Tað hevði eg ikki.

So byrjar søgan, men eg má ansa eftir, at hon ikki kemur undir sjálvrós. Vandin er har, tá ið nógv "eg" eru í tekstinum. - Tann 17.10.2009 hevði eg verið saman við Petur Skeel (Funningi), Absalon og Herman Eysturoy í Fløttum eftir veðrum, sum Petur Skeel hevði havt gangandi har. Tá var einki omanlop at síggja, men vit løgdu til merkis, at sjógvurin á Heimara Búgvabarmi var morreyður av onkrum smærri omanlopi. Tað sæst á teirri fyrstu myndini.

Hendan myndin er tikin úr Fløttum 17.10.2009. Til høgru - niðast á myndini inn ímóti berginum - stingur ein "fótur" seg frá Búgvanum og inneftir. Hatta varð kallað Inni á Hálsi. So síggja vit ein lítið glopp, sum skilir Búgvan frá berginum. Hatta varð kallað Sundið inni á Hálsi, og tað var farandi um sundið í bestu líkindum. Fremst á myndini - inn ímóti berginum - síggja vit ein lítlan part av Vestara Búgvabarmi. Í millum Búgvan og Rivtangan, ið vit síggja longst burturi, til vinstru, er Heimari Búgvabarmur. Legg til merkis, at hendan dagin var sjógvurin inni við land á Heimara Búgvabarmi morreyður av einum minni omanlopi.