Kvøldseta í Tjørnuvík 20.04.16.

Nú ber til at síggja øll staðanøvnini í Sunda kommunu her á heimasíðu míni, og í tí sambandi fari eg at siga nøkur orð um hetta staðanavnaarbeiðið. Tað var í 2013, at Sunda kommuna tók ta avgerð at samla, skráseta og talgilda øll staðanøvn í kommununi. Í kommununi eru 11 bygdir, Hósvík, Hvalvík, Streymnes, Langasandur, Haldórsvík, Tjørnuvík, Saksun, Oyri, Oyrarbakki, Norðskála og Gjógv, so tað var ikki sum at siga tað at fáa hetta at hanga saman. Í summum bygdum var eitt ávíst skrásetingararbeiði gjørt, men í øðrum bygdum mátti byrjast frá grundini av. Heðin Zachariasen, borgarstjóri, stevndi fólki til fundar á Oyrarbakka. Her hevði hann samlað teir, ið høvdu skrásett nøvn, og aðrar, ið skuldu byrja frá grundini av. Hann greiddi frá ætlanini og mannagongdini framyvir. Fyritøkan Munin í Havn skuldi standa fyri tí tøkniliga partinum, og Noomi Káradóttir Rasmussen, frá Sunda kommunu, skuldi samskipa tað heila. Hetta ljóðaði alt samalt sera spennandi, og menn vóru fúsir at fara til verka - menn - jú, har vóru bara menn. Bygdirnar og manningarnar vóru hesar: Hósvík (Hans Erland í Brekkunum), Hvalvík og Streymnes (Sjúrður Ferjá), Saksun (Jógvan Magnusson), Langasandur (Bjørgheðin Jacobsen), Haldórsvík (Atli Fossádal, Henry Andreasen og Mikkjal Samuelsen), Tjørnuvík (Hans Esbern Heinesen, Steinbjørn Magnussen og Tórhallur Magnussen), Oyri og Oyrarbakki (Torkil Dahl og Marius Debes), Norðskáli (Hanus Petersen og Haraldur Joensen) og Gjógv (Ásfinn Sigvardsen). Afturat hesi manningini vóru eisini nøkur hjálparfólk okkurt kvøldið.

Jógvan, Jóhan og Hanus                                                             Hanus, Kári, Ásfinn, Sjúrður, Hans Erland og Atli.

Les meira: Staðanøvnini á heimasíðuni

 Funnings kirkja - bygd 1847.

Sunnudagin 28.08.16. fóru fólk frá Gjógv til Funnings í kirkju - til gongu eftir Mannagøtuni. Tað var Emil Olsen, prestur, ið var komin við hugskotinum, og hann skipaði eisini fyri tiltakinum. Veðrið var gott, og eini 80/90 fólk vóru samlað uttan fyri Gjáar kirkju kl. 15 henda dagin. Umframt gjáarfólk og onnur, ið hava tilknýti til bygdina, so var eisini væl av øðrum fólki, ið vildi royna hesa søguligu upplivingina. Prestur beyð vælkomin, greiddi frá ymsum praktiskum og helt eina stutta bøn, áðrenn farið varð til gongu. Hann hevði orðað við meg um at siga nøkur orð við Líkstein - heimi undir Skarði, og tá ið vit fóru um markið í Funningshaga, skuldi Petur hjá Elspu (Petur P. Dahl) taka um endan. Eg visti á leið, hvat ið Petur fór at siga, og fyri at tað ikki skuldi verða ber endurtøka, so royndi eg at halda meg til Gjáarpartin: Gjáar kirkja er bygd í 1929, og skúlin í 1883. Lestur og onkur gudstænasta vóru í skúlanum, men allar tær kirkjuligu handlingarnar fóru fram í Funningi: dópur, konfirmatión, brúðarvígsla og jarðarferð. Kirkjugarðurin kom í 1918, og fyrsta líkið varð grivið í honum í 1919, so fyri ta tíð vórðu gjáarfólk grivin í Funningi. Líkið bleiv fyrst borið úr heiminum og heim á Heygarnar - til tann gamla garðin (Gamlagarð) - og sett á eitt pláss, ið nevndist Líkstaðurin. Heim higar bleiv sungið og fylgt, og víðari við líkinum fóru so berarar og syngjarar (aðrastaðni siga tey sangarar). Berararnir skiftust um at bera - tvær bátamastrar vórðu bundnar undir kistuna, so 10 kundu bera í senn - 5 hvørju megin. Bert eina ferð settu teir líkið frá sær í Gjáarhaga, og tað var heimi undir Skarði - á Líksteini. Haðani bleiv líkið so borið oman til Funnings og sett á ein stein, ið eisini eitur Líksteinur - skamt oman fyri Funnings bygd. Haðani bleiv so sungið oman í kirkjugarðin.

Les meira: Til Funnings í kirkju - eftir Mannagøtuni

Tann niðasta opnahjallin átti Hoygarðurin, miðhjallin átti Jógvansstova ,og tann heimasta átti Nýggjustova

Leygardagin 27.08.16. vóru aftur arbeiðsboð frá Gjómanni, tí nú skuldu opnahjallarnir Niðri í Geil gerast lidnir: tekjast við flagi, skjøldrarnir laðast upp, og snøklarnir avlívast. Eisini hevði Gjómaður egnt við hugna Niðri í Fjøru eftir lokið dagsverk. Líkamikið - væl var egnt - tí har møtti nógv og fjølbroytt fólk. Veðrið var so gott, at tað fæst ikki betri til ein slíkan dag. Sjógvurin var sum eitt spegl - tað stóð við klettin. Frammanundan var flagið maskinskorið av einum stykki Eysturi undir Hamri, men tað skuldi so kappast sundur - berast heim á tann eystara endan á Flatnavegi og so flytast við vogni oman í Geil. Hetta var stórarbeiði, men, sum myndirnar í myndasavninum vísa, so var manningin góð.

Erling og Neli

Eg má nevna Erling og Nela  - tveir aldrandi menn. Trúgvir sum trøllið møta teir upp til hvørt tiltak, og teirra partur liggur ongatíð eftir. Teir spara seg ikki við at taka tey tyngstu tøkini, so tað er stuttligt at "betragta" teir, hvussu væl teir eru fyri - annar er farin at ganga ímóti teimum níti, og tann yngri nærkast teimum áttati. Teir seta sín serliga dám á slíkar dagar.

Les meira: Gjómaður endurreist opnahjallarnar

Í gjár - 14.08.16 - var "kirkjugongd"  í Gjónni. Leygardag kundi tú av og fáa spurningin: "Fert tú í kirkju í morgin?" Hendan leygardagin fekk eg tó hendan spurningin frá einum eldri (gomlumJ) manni: "Fert tú í Gjónna í morgin?" "Ja, eg ætli mær í Gjónna," svaraði eg. Lýst var í miðlunum við gudstænastu í Gjónni, og tað er ikki hvønndagskostur. Tað er annars púra vanligt at hoyra í miðlunum, at nú hevur hann ella hon (ella tey) skrivað søgu, tí eitthvørt er gjørt (framt), sum víkur frá tí hvønndagsliga. Ikki dugi eg at meta um, hvørt prestarnir Bergtórur og Emil koma í søgubøkurnar av hesi gudstænastuni, ið teir skipaðu fyri, men søgulig er hon í tann mun, at eingin veit at siga frá um nakra aðra gudstænastu í Gjónni. Tað var alt stak væl fyriskipað. Vestmanna Sangkór - við sínum vakra sangi - setti serligan dám á løtuna. Emil, prestur, stóð fyri tí liturgiska partinum, og tað var Bergtórur, prestur, ið prædikaði.

Emil og Bergtórur

Mær dámdi prædikuna væl, tað rungaðu mong góð orð í Gjónni. Prestur kom m.a. inn á Guds skapanarverk - nátúruna - og at vit í dag vóru komin saman undir eini altartalvu, ið einki listafólk var ført fyri at gera. Ljóðviðurskiftini vóru framúr góð, so tað hoyrdist líka væl uppi á Gjónni sum í Gjónni. Ikki haldi eg, at nakar hevði droymt um, at so nógv fólk fór at koma til Gjáar hendan dagin. 270 sangbløð vórðu býtt út - og tað var ikki nokk - so tað sigur mær so mikið, at siga vit umleið 300 fólk, so er hetta ikki eitt skot út í tóman heim. Tað var nógv fólk á Gjónni - trappurnar vóru fullar - og nógv fólk í Gjónni. Fólk sat í øllum trappununum, á Fløttinum, Uppi í Øskuni, á Niðaru Kleiv, á Oyndfjarðarkleivini, í Ljóshelli, í teimum báðum bátunum ("Falkinum" og "Biritu"), ið stóðu í Gjónni, og vestmenningarnar hildu seg á Rugkleivini, ið prestarnir nevndu fyri "inni í kóri". Tað var hugnaligt at síggja allan skaran - og vera ein partur av honum. - Nei, eg havi ikki gloymt at siga, hvussu veðrið var. Tað kundi ikki verið betri. Turt, stilt, lýtt --- og onkur sólstrála eisini. Samanumtikið var hetta ein góð, gevandi og hátíðarlig løta, ið kanska verður endurtikin at ári - livst so spyrst. Fyrireikararnir, Bergtórur og Emil eiga tøkk uppiborna.

(tað eru nógvar myndir í myndasavninum).